Gesty liturgiczne

Bicie się w piersi

Gest bicia się w piersi jest znakiem pokory wiernego i szczerego żalu za grzechy. We Mszy świętej jest on wykonywany w czasie 

aktu pokuty na słowa: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.

​

Znak krzyża

Znak krzyża jest symbolem krzyża na którym umarł Chrystus, a zatem również symbolem zbawienia. Można również powiedzieć, że stanowi swoiste wyznanie wiary chrześcijańskiej. Rozpoczyna i kończy każdą Mszę św. i nabożeństwa.

Wśród gestów liturgicznych można wyróżnić dwa rodzaje znaków krzyża: duży i mały. Znak duży

w czasie Mszy świętej wierni wykonują w trzech sytuacjach:

1) na rozpoczęcie Eucharystii na słowa: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego... (czyni go także celebrans).
2) Na pokropienie wodą święconą, zastępujące akt pokuty (aspersja).
3) W czasie błogosławieństwa końcowego: Niech Was błogosławi Bóg wszechmogący: Ojciec i Syn

i Duch Święty. Wówczas także kapłan wykonuje znak krzyża nad ludem.

Z kolei mały znak krzyża pojawia się w czasie Mszy św. tylko raz i jest wykonywany przed Ewangelią. Polega na nakreśleniu wielkim palcem (kciukiem) prawej ręki znaku krzyża na czole, ustach i piersiach (sercu).

Znak krzyża można kreślić nie tylko na sobie samym, ale także na innych osobach bądź przedmiotach (np. na chlebie). Należy go wykonać przy wejściu i wyjściu z kościoła, żegnając się wodą święconą. 

​

Przyklęknięcie

Przyklęknięcie jest znakiem uniżenia się człowieka i oddania czci Bogu. Gest ten wykonuje się tylko przed Najświętszym Sakramentem oraz przed krzyżem w czasie tzw. Adoracji Krzyża w Wielki Piątek.

Należy pamiętać, że klęka się zawsze na prawe kolano i nie czyni się przy tym żadnych innych gestów, np. znaku krzyża lub skłonu.