Postawy liturgiczne

 

Postawa klęcząca

Postawa klęcząca ma w liturgii chrześcijańskiej znaczenie pokutne i błagalne, dlatego przyjmuje się ją

w czasie sakramentu pokuty.

Podobnie jak postawa stojąca, jest również oznaką szacunku. Człowiek klęczący wyraża swoją małość

i niegodność wobec Boga oraz wielbi Go, adoruje. W czasie Mszy świętej postawa klęcząca obowiązuje w trzech momentach:

1) podczas Modlitwy eucharystycznej, po śpiewie: Święty, Święty, Święty…
2) na słowa: Oto Baranek Boży ... Panie, nie jestem godzien...
3) w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu

Od postawy klęczącej odróżnia się tzw. przyklęknięcie, które jest jednym z gestów liturgicznych.

Postawa siedząca

Postawa siedząca wyraża skupienie i sprzyja rozważaniu słowa Bożego. Taką postawę powinien przyjąć wobec Pana słuchający uczeń. Wierni mogą siedzieć:

- podczas czytań mszalnych (z wyjątkiem Ewangelii), psalmu responsoryjnego i kazania (homilii);
- podczas przygotowania darów ofiarnych;
- podczas rozdawania Komunii św. i milczenia po Niej;
- w czasie ogłoszeń parafialnych.

Ludzie w starszym wieku, słabi i chorzy mogą siedzieć w czasie całej Mszy św.

[ Dalej ]