Gesty liturgiczne

Nałożenie rąk

Gest nałożenia rąk należy do najstarszych gestów chrześcijańskich. Jego znaczenie zależy od obrzędu,

w którym się go stosuje.

Przy udzielaniu błogosławieństwo jest on znakiem łaskawości Boga. Z kolei w obrzędzie sakramentu bierzmowania, nałożenie ręki stanowi symbol udzielenia Ducha Świętego. Podczas sakramentu święceń oznacza ono przekazanie władzy kapłańskiej. Gest nałożenia rąk obecny jest także w sakramencie namaszczenia chorych oraz sakramencie chrztu.

We Mszy św. kapłan wyciąga ręce nad darami ofiarnymi podczas modlitwy skierowanej do Boga Ojca, o zesłanie Ducha Świętego (tzw. epikleza).

​

Rozłożenie i wzniesienie rąk (gest oranta)

Wzniesienie rąk należy do najstarszych form postawy modlitewnej. Jest symbolem ufności i całkowitego zawierzenia Bogu. W czasie Mszy świętej gest ten jest wykonywany wyłącznie przez celebransa podczas odmawiania modlitw liturgicznych.

​

Złożenie rąk

Złożenie rąk jest symbolem wzniesienia duszy do Boga i pełnego oddania, ufności. Ręce powinny być złożone na wysokości piersi i skierowane ku górze. Gest ten obowiązuje w czasie modlitwy zarówno

w trakcie liturgii, jak i poza nią. Zwyczaj składania rąk sięga korzeniami XIII w.

[ Dalej ]