Przedmioty liturgiczne

Przedmioty liturgiczne można podzielić na trzy kategorie:

- naczynia liturgiczne, wśród których wyróżnia się: kielichy mszalne, patenę, monstrancję, kustodię, puszkę, ampułki, lawaterz, waskulum;

- ksiĘgi liturgiczne, do których zaliczane są: Mszał Rzymski, lekcjonarz, Ewangeliarz, Rytuał, Pontyfikał, brewiarz oraz Agenda liturgiczna.

- inne przedmioty i sprzęty liturgiczne, ze szczególnym uwzględnieniem krzyża (jako symbolu wiary chrześcijańskiej), świecy (jako znaku obecności Chrystusa, który jest światłością świata oraz tabernakulum (jako miejsca przechowywania Najświętszego Sakramentu).

Do  przedmiotów liturgicznych zalicza się również:

- korporał (łac. corpus – ciało ) –  kwadratowe płótno, które podkłada się pod kielich i patenę w czasie celebrowania Mszy św. Znajduje się również  w tabernakulum, w bursie („torebce” do przenoszenia Komunii dla chorych), na stole ołtarzowym pod monstrancją oraz na kredencji (stoliku w pobliżu ołtarza) w czasie oczyszczania naczyń liturgicznych. Korporał jest składany do środka na 9 części, aby uchronić cząsteczki Najświętszego Sakramentu przed profanacją; jest elementem tzw. bielizny kielichowej. Zgodnie z tradycją ma on symbolizować 

całun, w który owinięte zostało ciało Jezusa;

- puryfikaterz (łac. purificatio – obmycie) – prostokątny ręcznik służący do wycierania kielicha, pateny i puszki po puryfikacji. Jest elementem tzw. bielizny kielichowej;

- palkĘ – palka to kwadratowe, sztywne płócienko (w środku zwykle umieszczona jest tektura), które służy jako nakrycie/ wieczko dla kielicha. Tym samym należy do tzw. bielizny kielichowej. Zabezpiecza kielich przed wpadnięciem do niego niepożądanych zanieczyszczeń. Palka jest kilkukrotnie zdejmowana

i nakładana podczas Mszy św.;

- welon kielichowy – chusta, którą nakrywa się kielich w  czasie Mszy św.  od procesji wejścia do przygotowania darów oraz po puryfikacji do końca Eucharystii. Kolor welonu odpowiada kolorowi szat liturgicznych. Jest część bielizny kielichowej;

- bursa – kwadratowy  pojemnik w kształcie kartonowej torebki, w której prezbiter, diakon lub akolita zanosi Komunię do chorych. Bursa jest zawieszana na szyi i widoczna dla przechodzących obok szafarza, by mogli oni oddać cześć niesionemu Ciału Pańskiemu;

- trybularz (kadzielnica) – sprzęt liturgiczny służący do okadzania. Jest wykorzystywany przede wszystkim podczas adoracji Najświętszego Sakramentu 

oraz podczas uroczystych Eucharystii. Dodatkiem do kadzielnicy jest małe naczynie do przechowywania kadzidła, tzw. łódka (navicula);

- kropidło – sprzęt liturgiczny używany podczas obrzędu aspersji (oczyszczenia). Stosuje się go także przy udzielaniu sakramentaliów: poświęceniu różańców, medalików, błogosławieniu pokarmów

w Wielką Sobotę itp. oraz przy wizytach kolędowych, gdy kapłan skrapia wodą święconą mieszkanie wiernych. Kropidło może być wykonane z metalu lub z trzciny. Towarzyszy mu kociołek, który służy

do przenoszenia wody święconej. Kociołek wyglądem przypomina małe wiaderko;

- dzwonki i gong – dzwonki służą do sygnalizowania zmiany postaw w zgromadzeniu liturgicznym.

Z kolei dźwięk gongu ma na celu wyróżnienie momentu przeistoczenia we Mszy św.  Zarówno za dzwonienie,  jak i uderzanie w gong, odpowiedzialni są ministranci.