Tajemnice różańca

Tajemnice Światła

Tajemnice światła zostały ustalone i wyłożone w liście Jana Pawła II z 16 października 2002 roku zatytułowanym „Rosarium Virginis Mariae” (O różańcu świętym). Dotyczą one działalności publicznej Jezusa na ziemi. Ojciec Święty zasugerował również, aby tajemnice  światła odmawiać w czwartki.

​

1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

• Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?» Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił. A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A glos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».

• Niewinny Jezus, przyjmując chrzest oczyszczający z grzechów, już na początku swojej działalności objawia, że swoje wezwanie kieruje do grzeszników; ich los nie pozostaje  mu obojętny. 

        Przez chrzest Chrystus jeszcze pełniej wszedł w ludzki świat.

• Zstąpienie Ducha Świętego ujawnia Jego boską naturę i jest znakiem powołania do misji. Bóg Ojciec wskazuje na Chrystusa jako na Tego „w którym ma upodobanie”, zapraszając w ten sposób każdego człowiek do współmiłowania Syna. Wszyscy wierni powinni przyjmować sakrament chrztu, bowiem przez chrzest człowiek otrzymuje łaskę uświęcającą i zostaje włączony do wspólnoty Kościoła, czyli Ciała Chrystusa.

2. Pierwszy cud w Kanie Galilejskiej

• Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzeki do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą!» I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!» Oni zaś zanieśli. 

• Cud w Kanie Galilejskiej, opisany wyłącznie w Ewangelii św. Jana, jest uważany za pierwsze objawienie wszechmocy Chrystusa. Zarówno to wydarzenie, jak i późniejsze liczne znaki, otwierały serca uczniów i napotkanych ludzi na wiarę. Cud w Kanie Galilejskiej pokazuje, że Jezus troszczy się nie tylko o ludzkie szczęście wieczne, ale także o dobro doczesne człowieka.

• W rozważaniach tej tajemnicy należy pamiętać również o postaci Maryi, która jawi się

      w powyższym fragmencie jako Pośredniczka Bożych łask. Tak jak w Kanie, tak i dziś, nie są Jej     

      obce troski i kłopoty ludzi.

3. Głoszenie nauki o Królestwie Bożym

• Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. 

• Cała działalność publiczna Jezusa była wezwaniem do nawrócenia i zaproszeniem ludzi do uczestnictwa w Królestwie Bożym; do komunii z Trójcą Świętą. Królestwo Boże to królestwo prawdy, życia, łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju. Wejdą do niego jednak tylko Ci, którzy będą przestrzegać przykazań Chrystusa, czyli ludzie ośmiu błogosławieństw: ubodzy w duchu, ci, którzy się smucą, cisi, łaknący i pragnący sprawiedliwości, miłosierni, czystego serca, wprowadzający pokój, cierpiący prześladowania dla sprawiedliwości.

     Wiara w Ewangelię oraz życie znaczone nauką i przykładem Chrystusa są kluczem do zbawienia.

4. Przemienienie na górze Tabor

• Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. 

• Na górze Tabor Jezus jedyny raz w ciągu swojego ziemskiego życia objawił się uczniom jako Syn Boży. W ten sposób unaocznił trzem Apostołom, że nie jest z tego świata; ukazał swoją boską postać. Uczynił to, aby przygotować ich do przeżycia wspólnie z Nim bolesnego momentu męki oraz do znoszenia przeciwności. W ten sposób uwiarygodnił także przed wybranymi uczniami wszystkie swe nauki.

5. Ustanowienie Eucharystii

• A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana  na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego». 

• Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy ustanowił Eucharystię, aby wszyscy wierni, spożywając Jego Ciało i pijąc Jego Krew, trwali w Nim, a On w nas . Komunia Święta, mająca miejsce

      w czasie Mszy, jest zatem rzeczywistą obecnością Jezusa Chrystusa. Sakrament ten jest 

      świadectwem wielkiej miłości Jezusa do ludzi, dla których zbawienia złoży siebie samego w ofierze.

     Jego ofiara jest ofiarą doskonałą.

• Komunia święta podtrzymuje, pogłębia i odnawia życie łaski otrzymane na chrzcie. Ci, którzy przyjmują Eucharystię, są ściślej zjednoczeni z Chrystusem, a tym samym z Kościołem, który jest Jego Mistycznym Ciałem. Ponadto już teraz jednoczy chrześcijan z Kościołem niebieskim. 

      Z tego względu św. Ignacy Antiocheński nazwał Eucharystię „pokarmem nieśmiertelności, 

     lekarstwem pozwalającym nam nie umierać”.​