Tajemnice różańca

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia, przyszła Maria Magdalena

i druga Maria obejrzeć grób. A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odwalił kamień i usiadł na nim. Postać jego była jak błyskawica, a szaty jego białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy

i podrętwieli jak umarli. Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się nie bójcie! Bo wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczycie miejsce, gdzie leżał». 

Pusty grób Chrystusa, odkryty przez niewiasty, był ostatecznym potwierdzeniem Jego posłannictwa. Wiara w zmartwychwstanie Jezusa stanowi bowiem centrum całej wiary chrześcijańskiej.

Zmartwychwstanie Jezusa jest źródłem przyszłego zmartwychwstania całej ludzkości, do którego ma dojść w dniu paruzji, czyli w dniu powtórnego przyjścia Chrystusa na ziemię. Wskrzeszenie umarłych stanowi dogmat religii chrześcijańskiej, którego treść pojawia się zarówno w tekście Symbolu Apostolskiego, jak i wyznania wiary nicejsko-konstantynopolitańskiego. Dogmat ten opiera się na wierze, że człowiek został stworzony do życia, tj. przeznaczeniem ludzi jest życie wieczne. Śmierć stanowi wyłącznie etap przejściowy w drodze do komunii z Bogiem. Stąd tajemnicę Zmartwychwstania należy zatem rozważać przede wszystkim jako tajemnicę nowego życia.

 2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa​

Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. 11 I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie

i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». 

Jezus przez akt Wniebowstąpienia ukazał ludzkości cel ziemskiej pielgrzymki człowieka – tym celem jest niebo; niebo rozumiane jako Królestwo Boże. Tajemnicę Wniebowstąpienia należy zatem rozważać przede wszystkim jako tajemnicę powołania, zaproszenia, które Chrystus adresuje do człowieka, a nie jako tajemnicę rozstania.

Owo zaproszenie Chrystus kieruje do każdego człowieka,gdyż w niebie „jest mieszkań wiele” . Wniebowstąpienie Jezusa niesie nadzieję wiernym, że również i oni dostąpią podobnej chwały jak Syn, i będą przebywać z Bogiem.

 3. Zesłanie Ducha Świętego​

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru,

i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch Święty pozwalał mówić. 

Zesłanie Ducha Świętego to wydarzenie, które zostało zapowiedziane przez Jezusa Chrystusa. Nastąpiło dziewięć dni po Jego Wniebowstąpieniu i pięćdziesiątego dnia po Jego Zmartwychwstaniu. Było zdarzeniem kluczowym dla posłannictwa Kościoła, gdyż od tego momentu Apostołowie zaczynają działać jawnie. Stąd o dniu Zesłania mówi się także jako o dniu początku Kościoła; jego narodzin.

Zesłanie Ducha Świętego stanowi dopełnienie dzieła Chrystusa. W dniu Pięćdziesiątnicy Duch objawia się jako Trzecia Osoba Boska – dochodzi do pełnego objawienia Trójcy Świętej. Od tego momentu Duch nieustannie działa w Kościele, prowadzi Go i uświęca. Stąd Kościół mówi o Jego przyjściu, „które ciągle trwa”

 4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny​

Dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny został ogłoszony 1 listopada 1950 r. przez papieża Piusa XII. W dokumencie papieskim Munificentissimus Deus zostały wówczas zapisane następujące słowa:  Ogłaszamy, orzekamy i określamy jako prawdę objawioną przez Boga. że Niepokalana Bogarodzica. zawsze Dziewica Maryja po zakończeniu ziemskiego życia została wzięta z duszą i ciałem do chwały niebieskiej.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny było przez Piusa XII tłumaczone

i uzasadniane nieskażoną przez grzech naturą Matki Bożej. Dzięki temu nie musiała ona czekać, tak jak inni ludzie, na odkupienie ciała w dniu paruzji. Doskonała czystość, wierność oraz pokora Maryi powinny być wzorem do naśladowania dla każdego chrześcijanina.

 5. Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny​

Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. 

Kościół w swoim nauczaniu wielokrotnie podkreśla, że Maryja została uwielbiona przez Boga Ojca. Owo uwielbienie wynikało z jej pokornej służby Panu; przyjęciu wyznaczonego posłannictwa, które polegało nie tylko na narodzeniu Jezusa, ale także na towarzyszeniu Mu aż po grób. Maryja, przyjmując rolę matki Syna Bożego, podjęła najdoskonalszą współpracę człowieka z Bogiem. Przykład Matki Bożej uczy człowieka, że królować to znaczy służyć Panu całkowicie i okazywać Mu posłuszeństwo.