Tajemnice różańca

Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

• Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami... Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus»... Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam pożycia z mężem?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym»... Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!». (Łk 1, 28-38)

• Bóg zaproponował Maryi współudział w dziele zbawienie. Przedstawił jej swój plan, swoją wolę, ale niczego nie narzucił, tylko czekał na jej odpowiedź. Ona pokornie odpowiedziała Fiat, czyli Niech Mi się Stanie. Po tych słowach dokonał się cud wcielenia Syna Bożego mocą Ducha Świętego.

W życiu każdego człowieka dochodzi do takiego zwiastowania. Bóg przychodzi z konkretną propozycją i czeka na odpowiedź. Każdy jest przez Pana do czegoś wybrany i powołany. Ludzie mają wolną wolę, dlatego mogą przyjąć bądź odrzucić zamysł Stwórcy. W tym wyborze pomiędzy zgodą, a odrzuceniem to postawa Maryi, pełna posłuszeństwa i oddania, powinna być wzorem dla wszystkich chrześcijan. Podejmując Boże wezwanie, człowiek świadomie współpracuje w dziele zbawiania świata. Tajemnica zwiastowania uczy zatem odważnego i ufnego pytania o wolę Bożą i pokornego jej wypełniania.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

• Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę... Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że matka mojego Pana przychodzi do mnie...? Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana». Wtedy Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy... gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny». (Łk 1, 39-40)

• W czasie Zwiastowania Maryja dowiedziała się od archanioła Gabriela, że Elżbieta, jej krewna, oczekuje potomka. Postanowiła udać się do niej i pomóc. Przebywając u Elżbiety, wyśpiewała Bogu dziękczynną pieśń – hymn Magnificat.Każdy chrześcijanin powinien wzorem Maryi dziękować Panu za wielkie rzeczy, które mu uczynił oraz nieść ludziom pomoc, które w danej chwili najbardziej potrzebują. Tajemnica nawiedzenia ukazuje bowiem cudowne spotkanie miłości – Maryja jawi się jako nauczycielka służby i czynnej miłości bliźniego.

3. Narodzenie Pana Jezusa

• Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. (Łk 2, 6-7)

• Bóg stał się prawdziwym człowiekiem i narodził się w ludzkiej postaci, aby odkupić grzechy wszystkich ludzi i zbawić każdego z nas. Jezus umożliwił tym samym człowiekowi uczestnictwo

     w Bożej rzeczywistości; komunię z Trójcą Święta. Dlatego należy zadbać o to, aby Chrystus   

     narodził się w naszych sercach i pielęgnować przyjaźń z Synem Bożym.​

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

• Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. (Łk 2, 22-23)

• Ofiarowując Pana Jezusa w świątyni Maryja i Józef 

• postąpili zgodnie z przepisami Prawa. Ofiarowanie pierworodnego dziecka płci męskiej Panu było bowiem wśród Żydów wyrazem wdzięczności za wyzwolenie ich z niewoli egipskiej. Jego symbolem było obrzezanie ósmego dnia po narodzeniu.

• W czasie tej ceremonii starzec Symeon określił Jezusa „znakiem, któremu sprzeciwiać się będą”. Nie można pozostać bowiem obojętnym wobec Chrystusa. Trzeba przyjąć zdecydowaną postawę odrzucenia Jego i Ewangelii bądź przyjęcia i podążania za Nim. Tylko drugie podejście zapewni człowiekowi komunię z Bogiem. Należy pamiętać również, rozważając tę tajemnicę, że wszystko, co człowiek posiada, pochodzi od Boga i trzeba to Boga odnosić – wszystko Jemu ofiarowywać. W ten sposób ludzie mogą podziękować Panu za dary , które im zesłał i łaskę, którą obdarzył. Zachowanie Maryi i Józefa stanowi także dla każdego chrześcijanina przykład wierności swej religii i posłuszeństwa Panu.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

• Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego 

• Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. (Łk 2, 46-50)

• Maryja i Józef wracali z pielgrzymki do świątyni jerozolimskiej. Po pewnym czasie spostrzegli, że wśród pielgrzymów nie ma Jezusa. Wrócili do Jerozolimy i znaleźni Go w świątyni. Dwunastoletni Jezus słuchał uczonych w Piśmie i zadawał im pytania.

• W życiu każdego chrześcijanina, tak jak w życiu Jezusa, pierwsze miejsce powinien zajmować Bóg. Słowa Chrystusa przypominają, że  sprawy Boże są ważniejsze, niż sprawy ludzkie. Czasami człowiek nie rozumie woli Boga, ale w każdej sytuacji powinien Mu ufać i być posłusznym.