Droga Krzyżowa

​

Droga Krzyżowa jest nabożeństwem, które nawiązuje do drogi, jaką odbył Jezus od pretorium Piłata na wzgórze Golgoty, gdzie poniósł śmierć na krzyżu. Mękę Chrystusa rozważa się w 14 symbolicznych stacjach, przy czym tylko dziewięć z nich znajduje swoją podstawę w Piśmie Świętym.

Stacje zostały wyodrębnione w XI-XIII wieku, czyli w okresie wypraw krzyżowych. Wówczas zakony franciszkanów oraz dominikanów zaczęły organizować tzw. nabożeństwa upadków Jezusa. Następnie, kiedy udało się przejąć w I poł. XIV wieku opiekę nad sanktuariami jerozolimskimi, rozwinął się kult „dróg”, czyli drogi Jezusa na Golgotę. Z połączenia tych dwóch nabożeństw powstało nabożeństwo Drogi Krzyżowej

i jej stacje. Ich aktualna forma sięga natomiast pierwszej połowy XVII w.  Z kolei sama nazwa Droga Krzyżowa została wprowadzona w 1458 r.

Jednym z propagatorów tego nabożeństwa był wówczas Św. Leonard z Porto Maurizio.

Do upowszechnienia Drogi Krzyżowej doszło, kiedy Stolica Apostolska wyznaczyła odpusty za udział w nabożeństwie.

Obecnie odpust zupełny można uzyskać, jeśli spełni się następujące warunki:

1) Odprawienie nabożeństwa przed urzędowo erygowanymi stacjami Drogi Krzyżowej (np. w kościele,       na placu przykościelnym - stacje Drogi Krzyżowej mogą być umieszczone zarówno w kościołach, jak i w sanktuariach, na dziedzińcach klasztornych,

a także na otwartym powietrzu);

2) Musi być 14 krzyżyków (przy każdej stacji);

3) Rozważanie Męki i śmierci Chrystusa (nie jest konieczne rozmyślanie

      o poszczególnych tajemnicach  każdej stacji);

4) Wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej (przy publicznym odprawianiu          wystarczy, aby  prowadzący przechodził, jeśli wszyscy wierni nie mogą tego czynić);            jeśli ktoś z powodu  słusznej  przyczyny (np. choroby, podróży, zamknięcia kościoła              itp.) nie może odprawić Drogi Krzyżowej wg podanych tutaj warunków, zyskuje               odpust zupełny po przynajmniej półgodzinnym pobożnym czytaniu lub rozważaniu 

     Męki Chrystusa.

Celem Drogi Krzyżowej jest zrozumienie sensu cierpienia dla zbawienia człowieka.

Udział w nabożeństwie powinien wiązać się z decyzją postępowania na wzór Chrystusa; Jego naśladowania poprzez niesienie własnego krzyża codziennych zadań i obowiązków. Kolejne stacje Drogi mają budzić w wiernych osobiste refleksje, prowadzić do oceny własnego zachowania oraz gotowości do nawrócenia się i pokuty.

Droga Krzyżowa jest nabożeństwem szczególnie odpowiednim dla okresu Wielkiego Postu (wówczas w Kościele odprawiana jest co piątek), chociaż nie jest z nim ściśle związana. Odprawia się ją także przy okazji rekolekcji, misji parafialnych oraz w czasie pielgrzymek.  Może przyjąć formę zarówno nabożeństwa publicznego, jak i prywatnego.

Tekstów rozważań dot. pojedynczych stacji jest wiele – część z nich została ułożona przez duszpasterzy, inne z kolei przez osoby świeckie. Wybierając tekst należy zwrócić uwagę na zastosowanie słowa biblijnego oraz język, który powinien być językiem szlachetnym

i prostym.