Godzinki o Niepokalanym Poczęciu

​

Godzinki o Niepokalanym Poczęciu to jedno z nabożeństw ku czci Matki Boskiej.

Powstały one na wzór pacierzy kapłańskich, czyli tzw. brewiarza (inaczej: Liturgii Godzin), stąd bywają nazywane „Brewiarzem ubogich”.

Godzinki składają się z siedmiu części: jutrzni, prymy (godzina czytań), tercji  (modlitwa przedpołudniowa), seksty (modlitwa południowa), nony (modlitwa popołudniowa), nieszporów i komplety.

W każdej z tych części wyróżnia się te same elementy: wstępną inwokację („Przybądź nam miłościwa Pani ku pomocy, a wyrwij nas z potężnych nieprzyjaciół mocy"), hymn, który niesie główną treść danej części, pasujące do hymnu wersety i odpowiedzi oraz modlitwę końcową.  Przy czym do komplety dołącza się również tzw. ofiarowanie Godzinek, czyli dedykuje się ją Maryi z prośbą o Jej wstawiennictwo u Pana.

Do cech charakterystycznych Godzinek zalicza się: prostą budowę nabożeństwa, archaiczny styl i wstawienniczy charakter. Ich treść zogniskowana jest przede wszystkim na rozważaniu dogmatu o niepokalanym poczęciu Maryi, ale również na Jej macierzyństwie czy dziewictwie.

Nabożeństwo to ukazuje bowiem godność i rolę Matki Bożej, jaką odegrała i odgrywa w historii zbawienia. Godzinki bywają nazywane nawet „małym traktatem mariologicznym” bądź rozwiniętą litanią. Wiele tytułów Maryi zawartych w tekście nabożeństwa pochodzi  z księgi Pieśni nad pieśniami (Stary Testament).

Należy pamiętać, że sam dogmat o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny jest dogmatem Kościoła katolickiego. Wiara w niepokalane poczęcie została odrzucona przez kościoły protestanckie. Nie ma również statusu prawdy wiary

w prawosławiu.

Liczne problemy niosą ze sobą próby ustalenia autora Godzinek oraz czasu i miejsca ich powstania. Istnieją różne teorie. Niektórzy teologowie sądzą, że nabożeństwo narodziło się w XIV bądź XV wieku w wyniku sporu między zwolennikami Dunsa Szkota a tomistami na temat tłumaczenia Niepokalanego Poczęcia NMP. Inni datują powstanie Godzinek na XIII wiek.

Mówiąc o autorze, wspomina się św. Alfonsa Rodrigueza, jezuitę, który żył w latach 1531-1617 albo franciszkanina Leonardo Nagaroli (XV wiek). Niejasności pojawiają się również, gdy mówimy

o obecnym polskim przekładzie. Za tłumacza Godzinek uznaje się bowiem albo Jakuba Wujka albo nieznanego jezuitę z klasztoru św. Barbary w Krakowie.

Episkopat Polski zalecił odmawianie Godzinek w niedziele przed pierwszą Mszą oraz

w święta maryjne. Mogą być one odmawiane również jako modlitwa prywatna oraz przyjmować formę śpiewu bądź recytacji.